Column CityMagazine Maastricht & Regio
Wat sommigen nog niet van me weten is dat ik geen echte ‘Mestreechse’ ben. De een zal het verbazen, de ander denkt ‘ahaa, nu snap ik waarom!”. Vallen nu puzzelstukjes op hun plek? Verklaart dat voor u waarom ik enige tijd geleden de voor u toen onverklaarbare (tijdelijke) transfer maakte van metropool naar de Mijnstreek? Waarom ik me feilloos spreektaalkundig aanpas daar waar ik in dorp, stad of regio ben? Waarom ik het vaak heb over grenzen heen kijken en samenwerken? Krachten bundelen en parels aan elkaar rijgen? Nou onder andere daarom dus.
Het is dan ook met gepaste trots dat ik her en der maar dus nu ook publiekelijk mijn origine, mijn geboorteplek met u deel. Namelijk uit het landelijke kerkdorp Wijlre, gemeente Gulpen-Wittem, voor locals ‘Wielder’. Temidden van het unieke Zuid-Limburgse heuvellandschap. Idyllisch gelegen aan de stromende Geul. Vestigingsplaats van de oudste bierbrouwerij van Nederland, Brand Bierbrouwerij. Leuk detail: tussen 1995-2000 was ik werkzaam voor diens concurrent Leeuwbier in Valkenburg aan de Geul. Je zou dan denken, die houdt wel van een glaasje bier. Ehh ehh, niet dus, ik ben meer een wijnmeisje. En dat heb ik dan weer van mijn schoonmoeder Viviane, dochter van een Française. Weer zo’n puzzelstukje!
Maar goed, over deze eerste stapjes wijd ik niet te lang uit. Ik vertrok immers met mijn vierde levensjaar richting een ander dorp, ehh sorry stadswijk (volgens Wikipedia) Heer.
Ruim vier decennia later, in 2015, tijdens mijn loopbaan bij Centrummanagement Maastricht heb ik het geluk en de eer gehad om mee te mogen werken aan de Tentoonstelling ‘Mieljaar’. In het kader van het 60-jarig bestaan van het Jaarboek Maastricht. Een grote maar vooral unieke tentoonstelling in Centre Céramique waarin onder andere de geschiedenis van Maastricht van de Maakindustrie vanaf 1955 tot 2015 werd getoond.
Ik bezocht en sprak in een korte periode meer dan 15 van origine ‘Made in Maastricht’ bedrijven & ondernemingen waaronder Sappi, ENCI, Sphinx, Mosa maar ook Rederij Stiphout, Maison Louis en Blanche Dael. Stuk voor stuk bedrijven ontstaan op fundamenten van het verleden. (op)Gebouwd, ontwikkeld en uitgebreid met en door knoestige handen en sterke armen van jongens, mannen, vaders en opa’s. Terwijl meisjes, vrouwen, moeders en oma’s hun gedienstige handen en warme harten ten gunste van het gezin en familie lieten werken en spreken. Generatie op generatie. Toen niet wetend dat zij een onuitwisbare en onbetaalbare bijdrage leverden aan Maastricht anno nu.
Heden ten dage verbaas ik, nee sterker nog, stoor ik me aan het feit dat er nog te vaak voorbij wordt gegaan aan wat een ander mogelijk heeft gemaakt, waar we ‘vandaan komen’. Maastricht, deze regio, dit stukje wereldbol is ons gegeven, hebben we in bruikleen. Voor onze kinderen, onze kleinkinderen en hun kinderen. Ben je bewust van waar je vandaan komt. Wat jou is (in bruikleen) is gegeven. Respecteer en waardeer het. En ultimo, geef het verder. Draag bij en draag over.
Mieljaar, laten we er samen voor zorgen dat we met elk symbolisch mergel-, cement-, en steenkolensteentje bijdragen en verder bouwen aan ‘Made in Limburg’, opdat we respecteren en niets en niemand vergeten!