Volg je hart!

Het is inmiddels een jaar geleden dat ik een van mijn moedigste beslissingen uit mijn vroegstondige carrière nam. Ik gaf een opdracht terug. En niet zomaar eentje. Nee, voor een startende ondernemer, zoals ik toen net was, meteen eentje uit, ik mag wel zeggen, de categorie code oranje. Eentje waarvan je even denkt ‘daar kom ik voorlopig niet overheen’. Ik treed niet in details. Maar laat ik zo zeggen, de media vond het toendertijd blijkbaar interessant genoeg om er melding van te maken.

Maar het was niet alleen de media. Een gedeelte van mijn Maastrichtse netwerk vond het ook nodig om het er het zijne of hare van te vinden. En sterker nog, stak dat niet onder stoelen of banken. ‘Ik zei het je toch.’ ‘Ik wist wel dat je het niet kon’. Of ‘wat had je daar ook te zoeken, dacht je nou werkelijk dat jij het verschil kon maken’. Voor die mensen die mij echt kenden, die de moeite namen mij gewoon te vragen waarom, was mijn antwoord simpel: mijn visie, mijn werkwijze maar vooral mijn energie kwamen niet overeen met de ‘decisionmakers’. Punt uit. Einde verhaal. Niet spannender maken dan dat het is, Jelle. Dan moet je je hart volgen. Trouw aan jezelf blijven en de juiste beslissing nemen.

Awel, ik ben een jaar verder en heb geen moment spijt van dat besluit. De ene deur gaat dicht, de ander gaat open. Het mooie van weggaan is terugkomen. De stad heeft me weer in haar armen en hart gesloten. En eigenlijk ben ik nooit weg geweest. In deze stad voel ik me als een vis in het water. Een warm bad. Hier ligt een vruchtbare basis voor gezamenlijke energie. Nu is zaak samen met partners en stakeholders een solide visie te vormen en koers houden. We zijn er nog lang niet maar het begin is gemaakt.

Saillant detail: een half jaar geleden heb ik trouwens om diezelfde reden, in diezelfde streek wederom een opdracht geretourneerd. Je zou kunnen spreken van een patroon. Ik houd het liever op ‘niet geschoten, is altijd mis’. Tja, je blijft zelfstandig ondernemer, toch?

#Letsgetthejobdone
www.buro-ummels.nl