Ben ik ijdel of gewoon mezelf?

‘Ik ben mezelf niet’, denk ik vanochtend hardop, terwijl ik afkeurend in de spiegel kijk. Okay, ik mag dan wel geen Next Top Model materiaal zijn. Ook niet in de onlangs op RTL 5 verschenen Curvy versie, zeg maar maatje meer. Nee, doorgaans ben ik best tevreden met mezelf. En hoor ik ook mijn partner niet klagen. Gelukkig ook niet over dat extra kilootje. Tot deze ochtend. ‘Hoe heb ik het toch zover kunnen laten komen?” 

Ik doel op mijn haar, mijn coupe, my hairdo. Ik ben over de grens heen gegaan. Ik ben te lang niet naar de kapper geweest. Op z’n minst een maand. Op zich niet zo erg als je lang haar hebt of een Bobje. Maar in mijn geval, ultrakort en blond geverfd, een ware no-go. Mijn coupe is al meer dan 20 jaar een verlengstuk van mijn identiteit. Van mezelf. Mijn visitekaartje.  Voor mij geen driedelig grijs of blauw mantelpak. Of zwarte pumps en clutch. Dat is niet wie ik ben. Mensen die ik ontmoet en spreek, herinneren zich vaak niet zozeer het gesprek maar wel de persoon. ‘Oh, dat is die dame met dat korte, blonde haar. Ja, die ken ik wel!’.

Vind ik uiterlijk dan toch zo belangrijk? Bepaald het wie ik ben? Ben ik dan toch ijdel?

Sinds ik voorzitter ben van de mooiste gastronomische club van Maastricht, ik een prachtige opdracht uitvoer met en voor de binnenstad, ontvang ik beduidend vaker uitnodigingen voor een borrel, presentatie of anderzijds netwerkevents. Op zich leuk en prettig dat mensen mijn aanwezigheid op prijs stellen. Ook af en toe op de foto, die ik dan voorbij zie schieten op Facebook of LinkedIn. Het hoort er allemaal bij. Part of the job. Maar dan wel op mijn manier. Kort bij me zelf. Hoe ik ben en waar ik me prettig bij voel.

Nee ik ben dus niet ijdel maar zit wel graag lekker in mijn vel. Dan pas straal ik en ben ik mezelf. Jelle. Ik loop van de badkamer naar mijn kantoor en check de agenda. April: 2 borrels, 2 presentaties, 1 netwerkbijeenkomst en 1 diner.

Ik pak snel mijn telefoon, toets het nummer: ‘Hoi Wiel, met Jelle, heb je please please please nog een plaatsje vrij in de stoel”?

Met een big smile leg ik opgelucht neer. Yess, binnenkort ben ik weer heel erg mezelf!