Column CityMagazine Maastricht & Regio 2

‘Je hoort me wel, maar luister je ook?’. Zucht. Op het eerste gezicht een vaak gebruikt gezegde dat in de volksmond rap wordt afgedaan als cliché. Vroeger kon ik oprecht genieten van deze doordachte oneliners. Betrapte me er vaak op ze te kust en te keur zelf te gebruiken. Al was het toendertijd enkel om mijn gebrek aan communicatievaardigheden te verbloemen. Maar nu, tot mijn zorgelijke constatering, is deze vraag, wat eens een cliché was, de laatste jaren steeds meer tot een tot leven geroepen realiteit geworden. Luistert men ook echt wel?

Verwacht nu niet een persoonlijk verhaal van mij. Nee, mijn partner is inmiddels redelijk (af)getraind in onze dagelijkse communicatie. Levenswijsheden praktiseren als “tussen de regels door lezen’ of “het mooie van luisteren is horen wat er niet gezegd wordt” beheerst hij met veel Fingerspitzengefühl.

Nee, ik heb het over de realiteit in de zakelijke sector: professionals, over bedrijven, instellingen en organisaties. Over die mensen die op plekken zitten die hen in staat stelt om daadwerkelijk levens van anderen beter en mooier te maken. Die de macht hebben om processen écht te kunnen veranderen, te laten kantelen. Over bedrijven, instellingen en organisaties die nieuwe missies, visieplannen of programma’s schrijven. Of erger nog ze om de 5, 10 of 15 jaar moeten (her)schrijven. Mensen die op vele plekken komen, congressen en seminars bijwonen. Die naast speeddates en meet & greets te laten organiseren ook de ene na de andere inspraakavonden en themabijeenkomsten plannen. Kortom, die uiteenlopende momenten faciliteren om naar anderen te LUISTEREN. Om te polsen waar echt de behoefte ligt, om AAN TE HOREN wat er nodig is. Om vervolgens deze data te verzamelen, te analyseren en te verwerken tot een allesomvattende en veelzeggend document; jaarplan, jarenplan, visie en missiedocument. Vinkje, check!

Begrijp me niet verkeerd, je hoort me niet zeggen dat ik constateer dat men NIET luistert. Waar ik bij stil wil staan is het feit of men luistert om geprogrammeerd aan content te komen of men luistert om daadwerkelijk maatwerk te leveren. Want daar draait het om. Vraag, aanbod, maatwerk. Ik werk nu bijvoorbeeld aan een project in de binnenstad dat precies daarom gaat. Vraag, aanbod, maatwerk. Ik voer gesprekken met ondernemers waar de kunst van het goed luisteren, schuilt in het de ander laten vertellen. Filteren wat er wel en niet wordt gezegd. Wat voor diegene belangrijk is of overbodig. Waar ik, door domweg gewoon te luisteren, het aanbod afstem om in zijn of haar behoefte te voorzien. Naar beider tevredenheid. En tussen jou en mij gezegd en gezwegen, dat valt bij Maastrichtse ondernemers niet mee. Maar daarmee creëer je meerwaarde. Daarmee creëer je partnership. Daarmee bewijs je niet alleen iemand hoort maar ook luistert.

Ik wil alleen maar zeggen dat er nog zoveel winst te behalen is door simpelweg je eens vaker af te vragen: ‘Ik heb het gehoord, maar heb ik ook echt geluisterd?”.

En voor wat betreft mijn persoonlijke partnership, es god bleef, is het in 2018 25 jaar geleden dat we naar elkaar luisterden tijdens ons ‘ja-woord’. Een beter antwoord op de openingszin van deze column mag ik me dan ook niet wensen, toch?

Jelle Ummels

Bekijk hier het magazine online:
http://www.citymagazinemaastricht.nl/EpaperCityMagazine201705/index.html